BEN SANA MECBURUM
 

Ben sana mecburum bilemezsin

Adını mıh gibi aklımda tutuyorum

Büyüdükçe büyüyor gözlerin

Ben sana mecburum bilemezsin

İçimi seninle ısıtıyorum

 

                           Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor

                           Bu şehir o eski istanbul mudur

                           Karanlıkta bulutlar parçalanıyor

                           Sokak lambaları birden yanıyor

                           Kaldırımlarda yağmur kokusu

                           Ben sana mecburum sen yoksun

 

Sevişmek kimi zaman rezilce korkuludur

İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur

Tutsak ustura ağzında yaşamaktan

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu

Birkaç hayat çıkarır yaşamasından

Hangi kapıyı çalsa kimi zaman

Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

 

                    Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor

                    Eski zamanlardan bir cuma çalıyor

                    Durup köşe başında deliksiz dinlesem

                    Sana kullanılmamış bir gök getirsem

                    Haftalar ellerimde ufalanıyor

                    Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem

                    Ben sana mecburum sen yoksun

 

Belki haziran'da mavi benekli çocuksun

An seni bilmiyor kimseler bilmiyor

Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden

Belki yeşilköy'de uçağa biniyorsun

Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor

Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin

Kötü rüzgar saçlarını götürüyor

 

                       Ne vakit bir yaşamak düşünsem

                       Bu kurtlar sofrasında belki zor

                       Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden

                       Ne vakit bir yaşamak düşünsem

                       Sus deyip adınla başlıyorum

                       İçimsıra kımıldıyor gizli denizlerin

                       Hayır başka türlü olmayacak

                       Ben sana mecburum bilemezsin